Je ne vaux donc rien
dans le corps aisément se répand la mauvaise nouvelle
les traces laissées par ta voix
la banalité et la répétition
tes regards apitoyés me dissuadent
jamais n'a suffi la bonne foi
la volonté exprimée par le son de tes talons
il n'y a plus d'équilibre entre la vie et la mort
plus de gilets de sauvetage à étreindre en cas d'urgence
dans mes mains des myosotis
je cherche une chanson en ravivant des souvenirs
les solitudes montagnardes les conversations au bord du ruisseau
mais je n'étais d'aucun village
à tes yeux j'étais citadin et orphelin
tu dénigrais tout ce que je faisais
aucun de mes soucis ne méritaient ton attention
pas de quoi te faire du mauvais sang
un pauvre trop prudent avec son parapluie c'est tout
soudain en un instant tu es sortie de ma vie
comme si ni notre rencontre ni moi n'avions jamais existé
comme si avec la saveur de l'amitié nos rires n'avaient pas résonné
comme si j'étais un goût amer laissé par la nuit soudain tu as oublié
hiç deĞerim yokmuŞ
kötü haber kolay yayılır vücuda
sesinin bıraktıĞı izler
sıradanlık ve yineleme
caydırır beni acıyan bakıŞların
iyiniyet yetmedi hiçbir zaman
topuk seslerinden yansıyan kararlılık
denge kalmadı yaŞamla ölüm arasında
kalmadı acil durumda sarılacak cansimitleri
elimde " unutma beni " çiçekleri
bir Şarkı arıyorum anıları canlandıracak
daĞbaŞı yalnızlıkları, dere kenarı sohbetleri
oysa benim hiç köyüm olmadı
Şehirli ve yetimdim senin gözünde
küçümsedin tüm yaptıklarımı
dinlenmeye deĞer dertlerim yoktu
incir çekirdeĞini doldurmaz sıkıntılar
Şemsiyeli ve aŞırı tedbirli bir zavallı, o kadar
bir anda çıkıverdin hayatımdan
sanki hiç yokmuŞum, hiç tanıŞmamıŞız
çınlamamıŞ kahkahalarımız dostluĞun tadıyla
geceden kalma acı bir tadmıŞım gibi, unutuverdin
Metin Celâl (1961-)
(.....)